Pożegnaliśmy Członka naszego Koła  ZŻWP pułkownika doktora Zenona Szymańczaka, który był z nami do ostatnich chwil życia.

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 17 czerwca w godzinach rannych zmarł nasz przyjaciel i kolega. Chwile pogrzebania prochów zmarłego przeżyliśmy na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy w dniu 21 czerwca. Uroczystość rozpoczęła się Mszą Świętą w kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża. Wzniosłość uroczystości podkreśliła Asysta Wojskowa i Sztandar naszego koła

Bywa tak, że żegnając zmarłego dotyka się trzech sfer jego życia. Sfery duchowej, rodzinnej i zawodowej. W trakcie Homilii ksiądz prowadzący uroczystości pogrzebowe wykazał i przedstawił współzależność dwóch pierwszych sfer. Przebieg pracy, jego priorytety , którymi się kierował w życiu Zenek - w słowie pożegnalnym przedstawił prezes koła. Zwrócił uwagę na pięć etapów jego życia.

 Przed śmiercią Zenek napisał swój biogram, z którym zapoznając się można znaleźć to co i dlaczego robił.

BIOGRAM

Nazwisko, imię:

Szymańczak Zenon Franciszek

Data i miejsce urodzenia:

3.06.1928 r. Wiktorowo, gm. Gąsawa, pow. Żnin

Stan cywilny, rodzina:

Wdowiec:

I żona Maria z d. Ryczko (1953 – 1988)

                       II żona Alicja z d. Widacka (1989 – 2016) 

Dwoje dzieci:

                    Syn: Zbigniew Szymańczak ur. 1954 r.

                    Córka: Jolanta Rutkowska z d. Szymańczak ur. 1958 r.

Wnuki: Robert(1978), Katarzyna (1980), Aleksandra (1989), Hanna (1990)

Prawnuki: Paulina (2003), Adam (2014), Mateusz (2015), Krzysztof (2019) 

           

Wykształcenie cywilne, nazwy szkół i uczelni, praca:

Liceum Pedagogiczne w Rogoźnie Wlkp. – 1950 r.

UMK Toruń – magister prawa – 1971 r.

UMK Toruń – doktorat z prawa międzynarodowego  – 1974 r. (temat pracy doktorskiej: „Bezpieczeństwo ruchu lotniczego w świetle prawa międzynarodowego)

 

Praca:

1.06.1950 r. – 17.11.1950 r. nauczyciel w Szkole Podstawowej w Obornikach Wlkp.

Od 11.1950 r. służba wojskowa

Od 03.1976 r. do czasu przejścia na emeryturę w grudniu 1989 r. – nauczyciel akademicki (pracownik MNiSW Warszawa – oddelegowany z MON)

 

Wykształcenie wojskowe, nazwy szkół i uczelni:

29 Szkolna Bateria Oficerów Rezerwy przy 9 DArt. P-lot. Warszawa – Służewiec, 11.1950 r. – 10.1951 r.

KDO Art. P-lot Koszalin 1962-1963

CO Art. Rak. P-lot. Bemowo Piskie 1963 –1964 (przekwalifikowanie na rakiety P-lot.)

WKDO Centrum Szkol. Rak. P-lot. Bemowo Piskie 1972-1973

 

Przebieg służby wojskowej, nazwy jednostek i instytucji, miejscowości i awanse na stopnie wojskowe:

17.11.1950 – 10. 1951 – 29 SBOR przy 87 p. art. p-lot. (JW 2704),

w tym: 11.1950 – 03.1951 – Skierniewice,

 03.1951 – 10.1951  – Warszawa – Służewiec  

10.1951 – 10.1952 – plut. pchor. p.o. d-cy plut. (praktyka) 64 p. art. p-lot. Warszawa – Czerniaków (JW. 2411)

10.1952 r. – mianowanie do stopnia chorążego (wówczas I stop. ofic.) i skierowanie do 115 Sam. p. art. p-lot. w Nisku, woj. rzeszowskie (JW. 2580)

11.1952 – 1955 – d-ca plutonu Pułkowej Szkoły Podoficerskiej przy 115 Sam. p. art. p-lot. w Nisku, 10.1953 r. mianowanie do stopnia podporucznika,

10.1955 – 10.1957 – Szef Sztabu – pom. d-cy dyonu ds. szkolenia, 10.1955 r. – mianowanie do stopnia porucznika,

10.1957 – 10.1958 – p.o. Z-cy D-cy Pułku ds. szkoleniowych

10.1958 – 10.1961 – D-ca 2 dyonu 115 sam. art. p-lot. śr. kal. 100 mm

10.1961 – 09.1962 – KDO Koszalin (OSA P–lot.), 10.1961 r. - mianowanie do stopnia kapitana,

10.1963 – 05.1964 – CSARak Bemowo Piskie (przekwalifikowanie)

05.1964 – 03.1968 – D-ca 23 dyonu Rak. p-lot. 4 BARak Sobieszewo (JW. 1110)

03.1968 – 02.1976 – Pom. Dyż. Odpow. SD ds. art. 2 KOPK w Bydgoszczy, 10.1969 r. -  mianowanie do stopnia majora

03.1976 – 10.1977 – starszy wykładowca  Zakładu Wychowania Obronnego WSP w Bydgoszczy

10.1977 – 09.1978 – p .o. Kierownika Zakładu Wychowania Obronnego WSP w Bydgoszczy,

10.1978 – 10.1984 – Z-ca Kierownika Zakładu Wychowania Obronnego WSP w Bydgoszczy, 10.1978 r. – mianowanie do stopnia podpułkownika,

1980 - 1989 – Kierownik Studium Podyplomowego w zakresie obronności (funkcja dodatkowa), 10.1983 r. – mianowanie do stopnia pułkownika,

1984 – 1989 – docent  w Zakładzie Wychowania Obronnego WSP w Bydgoszczy

1.12.1989 – przejście na wojskową emeryturę

 

(12.1989 – 06.1994 – praca na ½ etatu w WSP w Bydgoszczy)

 

Zainteresowania, osiągnięcia pozasłużbowe, dorobek publiczny lub inny:

działalność w ZHP – stopień harcmistrza,

działalność w PCK  (w latach 1981 – 1985 Komendant Nieetatowego Ośrodka Szkolenia Sanitarnego przy Zakładzie Wychowania Obronnego WSP w Bydgoszczy, w latach 1985-1990 Członek Zarządu Wojewódzkiego PCK, w latach 2006 -2010 Przewodniczący Komisji ds. Odznaczeń Zarządu Wojewódzkiego PCK),

dwie publikacje książkowe oraz 28 artykułów w czasopismach o tematyce wojskowej,

promotor 182  prac magisterskich.

 

Odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski  1996 r.,

Srebrny Krzyż Zasługi 1971 r.,

12 medali resortowych, w tym;

-  medal Komisji Edukacji Narodowej,

-  Odznaka Honorowa „Za zasługi dla ZBŻZiOR WP 26.10.1999 r.

-  wpis do Księgi Honorowej ZW ZBŻZiOR WP w Bydgoszczy.

 

Działalność ZŻWP (data wstąpienia, nr Koła, inicjatywy, funkcje):

      Data wstąpienia do ZBŻZiOR WP – 25.05.1990 r.

      Pełnione funkcje w ZBŻZiOR WP:

wiceprezes ds. socjalno – zdrowotnych w Kole nr 1 (10.1994 – 01.2005)

członek Zarządu Wojewódzkiego ZBŻZiOR WP (1998 – 2002)

przewodniczący Komisji ds. Socjalnych przy ZW ZBŻZiOR WP (03.1996 – 01.2002)

pełnomocnik prezesa ZW ZBŻZiOR WP ds. zdrowotnych (10.1998 – 03.2002)

 

W tym biogramie mój, nasz przyjaciel przedstawił bardzo precyzyjnie swoje rodzinno - zawodowe życie. Nigdy nie oczekiwał laudacji, słów pochwalnych i ja to zrozumiałem i tego nie robię. On to potwierdzał w ostatnich naszych bardzo częstych spotkaniach, kiedy w umówione dni czekał na ławeczce przy drzwiach wejściowych Domu Seniora, gdzie spędzał ostatnie lata swojego bogatego życia.

Pożegnaliśmy pułkownika doktora Zenona Szymańczaka. Przyjaciela, który swoje życie chętnie poświęcał drugiemu człowiekowi. Zdobywał wiedzę przez całe swoje aktywne życie. Miał duszę pedagoga, a osiągniętą wiedzę przekazywał, by zwiększać bezpieczeństwo swojej Ukochanej Polskiej Ojczyzny.

W pożegnaniu mocno zabrzmiały ostatnie słowa: „Zenku nasz przyjacielu niech ta bydgoska ziemia, którą tak pokochałeś będzie dla Twoich prochów lekką”.

„Panie chorąży proszę oddać ostatnie honory zmarłemu Sztandarem „.

„Panie pułkowniku Zenonie Szymańczak CZEŚĆ TWOJEJ PAMIĘCI’.